24-25.06.2016 Polskie Towarzystwo Psychologii Analitycznej, Warszawa

Jung nie zgadzał się z powszechną w jego czasach tendencją psychiatryczną do poświęcenia ogromnego wysiłku na stworzenie poprawnej klasyfikacji chorób psychicznych. Uświadomił jednocześnie opinii publicznej, że podstawowe przyczyny nerwicy mają naturę psychogenną. Ąż do I wojny światowej przeważały opinie, zarówno w medycynie, jak w psychiatrii, że sama nerwica oraz wszystkie tzw. choroby psychiczne są chorobami mózgu. Stanowisko Junga polegało na tym, że uważał on osobę z nerwicą za obiekt bardziej godny uwagi niż samą nerwicę. Nerwica nie może być odłączona i rozpatrywana oddzielnie od reszty osobowości, lecz musi być umieszczana i rozpatrywana raczej w

Artykuł jest psychoanalitycznym opisem filmu nakręconego w 1993 roku pt „Fortepian”. Na tym tle autor przedstawia zawartą w nim dynamikę w jungowskim rozumieniu psyche indywidualnej i zbiorowej. Wchodząc w rozumienie psychiki głównej bohaterki Ady, autor przywołuje jungowską analityczkę Marie – Louise von Franz, która podkreśla, że aktywizacja psychiki kobiety przebiega w inny sposób niż u mężczyzny. Kobieca psychika potrzebuje wycofania, wejścia jakby w świat kompletnej stagnacji, jak to było w początkowym okresie u głównej bohaterki – Ady, gdy zamieszkała w Nowej Zelandii. A faktycznie był to proces inicjacji i inkubacji. Leży to w kontraście do męskiej inicjacji przebiegającej w oparciu