Jung był pierwszym psychologiem, który stwierdził, że rozwój życia nie decyduje się w pierwszych dwóch dekadach. Faza dojrzałego życia ma szansę na integrację wielu nie świadomych aspektów osobowości. Jung uznawany jest za prekursora rozwijającej się dziedziny życia jednostki, która nazywa jest obecnie jako rozwój człowieka dorosłego – „Adult Development”. W swojej pracy Etapy Życia napisanej w 1931 r. (C.W. 8) kładzie nacisk na przemianę psychiczną dokonującą się w połowie życia. Nazywa ją „kryzysem” albo trudnym okresem, a swoją tezę ilustruje materiałem empirycznym, który pokazuje skutki niemożności przewidzenia i dostosowania się do wymagań drugiej połowy życia. Jacobi idąc w ślad za