Jung definiował marzenia senne w kategoriach ogólnych jako „spontaniczny i symboliczny autoportret aktualnej sytuacji w NIEŚWIADOMOŚCI. Uważał, że związek snu z świadomością ma charakter kompensacyjny od początku do końca. (patrz kompensacja). W przeciwieństwie do Freuda, który patrzył na sny tylko od strony przyczynowej, Jung uważał je za wytwory psychiczne, które mogą być widziane zarówno z przyczynowego jak i finalnego punktu widzenia ( met. Redukcyjne i Syntetyczne). Według Junga przyczynowy punkt widzenia dąży do ujednolicenia znaczenia, identyczności interpretacji i zmusza do przypisania symbolowi stałego oznaczenia, podczas gdy ujęcie finalne „ w zróżnicowanym obrazie sennym dostrzega wyraz zmienionej sytuacji psychologicznej. Ujęcie finalne