Od tysięcy lat ludzie spostrzegali sny jako coś mistycznego, tajemniczego lub jako okno w głąb ich samych. Podobno były inspiracją przy pisaniu wielkich dzieł literackich, miały swój udział w przełomach naukowych i przy komponowaniu wielkich hitów, takich jak „I Can’t Get No Satisfaction”. „Przyśniło mi się to cholerstwo” – wyznał kiedyś Mick Jagger.  Dla jungistów sny niosą wiadomość z nieświadomości do  świadomego umysłu. Niezrozumienie snów może być porównane do otrzymania pilnego telegramu i braku chęci, by go odczytać. By to zrozumieć, trzeba włożyć dużo kunsztownej pracy w coś, co Erich Fromm nazwał „zapomnianym językiem”.  A czy  poznaliście już język Waszych snów?

Rozwój ścieżki szkoleniowej pokazuje kierunek, w którym akcent jest przeniesiony z odpowiadania na potrzeby uczestników na rzecz zinstytucjonalizowanego podejścia do szkolenia. Obecnie osoby rozpoczynające kurs otrzymują przewodnik, w którym wszystko jest opisane, etapy szkolenia są wyjaśnione krok po kroku a zasady przystępowania do egzaminów szczegółowo przedstawione. Chciałbym podkreślić, że identyfikuję się z tym kierunkiem. Zapewnia on bowiem odejście od uznaniowego podejścia w szkoleniu do sformułowania transparentnych i uniwersalnych zasad. A osoby prowadzący szkolenia czują się odpowiedzialne za „podtrzymanie standardów”.  Właśnie ten proces opisuje artykuł opublikowany w najnowszym numerze „Psychoterapii” pt.   ”Kompetencje potrzebne do prowadzenia terapii psychoanalitycznych i psychodynamicznych w Polsce”, który