Dlaczego interesujemy się archetypami?

Dlaczego interesujemy się archetypami? Jung interesował się rozwojem człowieka przez całe życie. Nazwał ten proces indywiduacją.  Co składa się na rozwój człowieka? – środowisko -genetyczne podstawy -kulturowe, społeczne, cywilizacyjne uwarunkowania. To wszystko tworzy historię człowieka. I jednocześnie skłania nas do myślenia, dokąd ten proces prowadzi? Co się stanie? Co ma się stać w życiu człowieka? (czy dostrzegacie Państwo różnicę w tych dwóch pytaniach) – tak jednocześnie myślimy o pacjencie. Jung w tym procesie dostrzegał coś: więcej, głębiej, szerzej. W historii dostrzegał obrazy, motywy, które były obecne w kulturze, religii, baśniach, mitach. Nazwał je archetypalnymi.  Indywiduacja – archetypalne są ze sobą

W normalnym podejściu, gdy spotykamy się z diagnozą, zastanawiamy się, co tu jest do leczenia i jak to zrobić? Możemy w każdej chwili otworzyć klasyfikację ICD-10 czy DSM V i przeczytać, co jest do leczenia w osobowości histrionicznej. Z kolei w ujęciu jungowskim, gdy myślimy o diagnozie, mamy na uwadze, że to, co jest nieprawidłowe i przeszkadza pacjentowi, jest też częścią jego psychiki. James Hillman w „Re-wizji psychologii” stwierdził rzecz poniekąd oczywistą, ale ktoś to musiał pierwszy powiedzieć, że „Psyche nie istnieje bez swej patologii”.  Będąc psychoanalitykiem jungowskim chciałbym podkreślić, że dla tego podejścia diagnoza jest pojęciem ważnym, natomiast jest

JAŹŃ – archetypowy obraz pełni potencjału człowieka i jednostki osobowości jako całości. Jaźń jako unifikująca zasada w obrębie ludzkiej psyche zajmuje centralne, decydujące  miejsce w życiu psychicznym i poprzez to w losie jednostki. Niekiedy Jung mówi o jaźni jako o czynniku, który jest początkiem życia psychicznego, innym razem widzi ją jako cel. Jung podkreślał, że jaźń jest pojęciem empirycznym, nie zaś pojęciem empirycznym czy teologicznym. „Jaźń nie jest tylko w centrum” – pisze Jung – „ale też całym obwodem, który obejmuje zarazem świadomość, jak i nieświadomość umysłu. W życiu jaźń domaga się uznania, zintegrowania, zrealizowania, nie ma jednak nadziei na włączenie więcej