Dla autorki artykułu aktywna wyobraźnia oznacza skoncentrowanie się na fantazjach i pozwolenie im płynąć i obserwować co się wydarzy. Na przykład „widzę ptaka i podążam za tym”. Pojawia się krajobraz i pomiędzy tym zaczynają się emocje. Z kolei dla Junga szczególnie ważne było wyeliminowanie krytykującego elementu w tworzeniu wyobrażenia. Wyobrażenie jest formą psychicznej energii, która dotąd nie mogla się pojawić. Verena Kast powołuje się na pracę Junga „Red Book”, w której opisuje proces związany z wyobrażeniami, w tym z jego doświadczeniem kontaktu z wewnętrzną figurą starego mędrca. To nie oznacza, że on był mędrcem, natomiast oznaczało to, że on uznawał

Autor artykułu powołuje się na doświadczenie pracy w projekcie, w którym pacjenci chorzy na schizofrenię schizofrenicy byli leczeni poprzez medyczny model psychiatrii – leki, socjalną pracę wsparcia, kognitywno – behawioralne techniki, terapię zajęciową, tygodniowe sesję indywidualne, grupową terapię, artoterapię i psychoanalityczne myślenie. Odwołuje się też do analitycznego myślenia, które zakłada, że w chorobowych organizacjach obrony self osobowość jest trzymana przez funkcję skóry jako pewnych granic. Dziś jest wiele sposobów, w których ludzie rozładowują napięcie związane z brakiem uwagi i napięciem, które to rodzi: kompulsywne ćwiczenie, podłączanie słuchawek, oglądanie TV, samo-głaskanie. Gloryfikacja tych mechanizmów może prowadzić do tego co Bick nazywał

Autor rozróżnia trzy typy narcystycznego zaburzenia: borderline (cieńka skóra), aloof (powściągliwy, zdystansowany), „as – if” – fałszywe „ja”. Pierwsza opcja narcyzmu to obrona przed niekorzystną relacją z obiektem, druga stanowi manifestację wrogości do obiektu. Autor artykułu przypomina poglądy Freuda, który opisał miłość siebie jako substytut miłości matki w narcyzmie, a jego uczeń Abraham zawiść promującą narcyzm. Pierwsza praca Freuda na ten temat pochodzi z 1910 roku. Początkowo narcyzm był rozumiany jako forma miłości siebie przez młodego mężczyznę przypominająca miłość matki do niego. Freud zauważa, że pierwotna „happy love” jest esencją narcyzmu. Uważa się obecnie, że istnieją 2 rodzaje narcyzmu: jeden

Autorka artykule przedstawia dynamikę traumy i jej rozwoju na przykładzie filmu „Trio z Belleville” oraz przypadków z własnej praktyki. Film ten to animowana, surrealistyczna „baśń dla dorosłych”, której bohaterem jest chłopiec o imieniu Champion, wychowany przez swoją babcię na mistrza kolarskiego. Plastyka i wizualizacja filmu eksponują wewnętrzny świat bohatera, oparty o demoniczny przekaz bycia perfekcyjnym w realizacji swojego celu – zostania mistrzem w kolarstwie To dążenie jest jednakże całkowicie odszczepione od psychiki i emocji, stąd główny bohater nie ma kontaktu emocjonalnego z sobą i światem. W pewnym sensie staje się robotem. Autorka artykułu na tym przykładzie opisuje jungowskie zjawisko kompensacji

W artykule opisany jest proces terapeutyczny osób cierpiących na długoterminowe choroby o podłożu psychosomatycznym. Jego autorka podkreśla, że pacjent, który cierpi na długoterminową chorobę, wnosi to do gabinetu, do analizy i do relacji terapeutycznej z analitykiem. W konfrontowaniu i w pracy z somatycznymi symptomami afekty są doświadczane przed ich uświadomieniem, co jest zgodne z założeniem pionierki pracy z tego typu zaburzeniami psychoanalityczki – Joyce McDougall twierdzącej, że 'znaczenie objawu jest w pre-symbolicznym porządku, a ciało poszło w szaleństwo’. Trudność w pracy z tą grupą pacjentów polega na tym, że oni będąc w analizie szukają zewnętrznego rozwiązania, a nie wewnętrznego, ponieważ

Relacja pomiędzy ciałem i psyche była w kręgu zainteresowania psychologii głębi od samego początku. Freud zakładał, że świadomość ma swoje źródła w ciele i widział obraz ciała jako jądro ego. Jung w pracy wczesnej z schizofreniczkami używał ruchu do komunikacji z świadomością, później to się rozwinęło w terapię tańcem. Zdaniem autorki artykułu Często pacjenci komunikują poprzez ciało to, co nie są w stanie wyrazić werbalnie, ponieważ to nie jest dostępne jako mentalne doświadczenie. Celem terapii jest wesprzeć pacjenta w rozwoju i podtrzymaniu przestrzeni dla zadumy, w której obrazy i uczucia mogą zacząć się wyłaniać i tworzyć połączenia w właściwym im

Autorka wyjaśnia jedno z kluczowych jungowskich pojęć – Self, które związane jest z ideą transformacji energii unii psyche-soma. Transformacja jest dokonywana wokół teleologicznych zasad. Natomiast angielski psychoanalityk Fordham wprowadził model pierwotnego self i opisał zjawisko deintegracji oraz reintegracji. Dwuwymiarowy model self opiera się na doświadczeniu samo zamknięcia się self w samym sobie bez wyjścia ku 3 wymiarowi czyli relacji. Stąd tego typu pacjent może czuć głębokie poczucie pustki – samo uwięzienia. Pustka wewnętrzna tworzy się z doświadczenia małego dziecka – na niemowlęcym poziomie, które kierując swoją relację do matki nie napotkało odpowiedzi i nastąpiła pustka psychiczna. Autorka opisuje przebieg terapii

Artykuł jest psychoanalitycznym opisem filmu nakręconego w 1993 roku pt „Fortepian”. Na tym tle autor przedstawia zawartą w nim dynamikę w jungowskim rozumieniu psyche indywidualnej i zbiorowej. Wchodząc w rozumienie psychiki głównej bohaterki Ady, autor przywołuje jungowską analityczkę Marie – Louise von Franz, która podkreśla, że aktywizacja psychiki kobiety przebiega w inny sposób niż u mężczyzny. Kobieca psychika potrzebuje wycofania, wejścia jakby w świat kompletnej stagnacji, jak to było w początkowym okresie u głównej bohaterki – Ady, gdy zamieszkała w Nowej Zelandii. A faktycznie był to proces inicjacji i inkubacji. Leży to w kontraście do męskiej inicjacji przebiegającej w oparciu

Alkohol najczęściej używany jest po to, by zmniejszyć psychiczny ból. Stanowi natychmiastową gratyfikację połączoną z tłumieniem emocji. I proces nieświadomości nie jest integrowany w alkoholizmie. Alkohol więc zawiera fantazje niemowlęcej fuzji z matką. W upiciu jest widoczny powrót do pozycji niemowlaka. Otoczenie musi się zaopiekować, jest bezwładny jak małe dziecko. Przytoczone jest tutaj stanowisko Junga: alkohol – są regresje które nie wnoszą nic nowego do psychiki. Zdaniem autorki artykułu głównym mechanizmem obronnym w alkoholizmie jest identyfikacja projekcyjna której celem jest podtrzymanie fantazji o fuzji pomiędzy self i obiektem jako obrony przeciwko separacji. Ta fantazja leży u podstaw fuzji z obiektem

Artykuł mówiący o pionierskim wkładzie Junga w rozumienie psychiki dorosłego człowieka. Jung był bowiem pierwszym psychologiem, który stwierdził, że rozwój życia człowieka nie decyduje się w jego dwóch pierwszych dekadach. Faza dojrzałego życia ma szansę na integrację wielu nieświadomych aspektów osobowości. Autor artykułu zauważa, że nie jest łatwo w naukowych badaniach rozstrzygnąć, kiedy ma miejsce życiowy kryzys i na tej podstawie wyciągnąć bardziej ogólne wnioski. Ludzie mają bowiem tendencję do dramatyzowania swojej swojego życia, a u wielu z nich widoczna jest skłonność do zaprzeczenia przeżywania kryzysu życiowego. Chociaż kryzys wieku średniego doświadcza szereg osób, zwłaszcza mężczyźni, nie można wyciągać tu