Christine Driver 'An under-active or over-active internal world ? An exploration of parallel dynamics within psyche and soma, and the difficulty of internal regulation, in patients with Chronic Fatigue Syndrome and Myalgic Encephalomyelitis' JAP, 2005, 50, 155 –173

W artykule opisany jest proces terapeutyczny osób cierpiących na długoterminowe choroby o podłożu psychosomatycznym. Jego autorka podkreśla, że pacjent, który cierpi na długoterminową chorobę, wnosi to do gabinetu, do analizy i do relacji terapeutycznej z analitykiem. W konfrontowaniu i w pracy z somatycznymi symptomami afekty są doświadczane przed ich uświadomieniem, co jest zgodne z założeniem pionierki pracy z tego typu zaburzeniami psychoanalityczki – Joyce McDougall twierdzącej, że 'znaczenie objawu jest w pre-symbolicznym porządku, a ciało poszło w szaleństwo’.
Trudność w pracy z tą grupą pacjentów polega na tym, że oni będąc w analizie szukają zewnętrznego rozwiązania, a nie wewnętrznego, ponieważ ich ego-self relacja jest uboga, nierozwinięta, uszkodzona albo zakłócona. Natomiast właściwie w każdej chorobie doświadczamy rozwinięcia psychologicznym mechanizmów przeciwko doświadczaniu niepokoju i przeżywamy emocjonalny atak na siebie.
Ponadto w artykule jest przytoczona znana jungowska analityczka Mara Sidoli, które tego typu zaburzenia odnosi do 'wczesnej katastrofy afektywnych stanów, które nie były „przetrawione” i nazwane z pomocą matki. Zdaniem autorki artykułu w pracy terapeutycznej z dłogoterminową chorobą należy mieć świadomość potrzeby trzymania dwóch biegunów, w których jedno oko trzyma psychologiczny aspekt ich pracy a drugi fizyczny. Ważne jest trzymać to połączenie lecz nie zakładać że one są symetrycznie połączone, lecz jedno wpływa na drugie i one potrzebują świadomości ich asymetrycznego powiązania. Psyche i soma są ze sobą w interakcji, którą nigdy nie potrafimy w pełni zrozumieć.