Autorka artykule przedstawia dynamikę traumy i jej rozwoju na przykładzie filmu „Trio z Belleville” oraz przypadków z własnej praktyki. Film ten to animowana, surrealistyczna „baśń dla dorosłych”, której bohaterem jest chłopiec o imieniu Champion, wychowany przez swoją babcię na mistrza kolarskiego. Plastyka i wizualizacja filmu eksponują wewnętrzny świat bohatera, oparty o demoniczny przekaz bycia perfekcyjnym w realizacji swojego celu – zostania mistrzem w kolarstwie To dążenie jest jednakże całkowicie odszczepione od psychiki i emocji, stąd główny bohater nie ma kontaktu emocjonalnego z sobą i światem. W pewnym sensie staje się robotem. Autorka artykułu na tym przykładzie opisuje jungowskie zjawisko kompensacji

W artykule opisany jest proces terapeutyczny osób cierpiących na długoterminowe choroby o podłożu psychosomatycznym. Jego autorka podkreśla, że pacjent, który cierpi na długoterminową chorobę, wnosi to do gabinetu, do analizy i do relacji terapeutycznej z analitykiem. W konfrontowaniu i w pracy z somatycznymi symptomami afekty są doświadczane przed ich uświadomieniem, co jest zgodne z założeniem pionierki pracy z tego typu zaburzeniami psychoanalityczki – Joyce McDougall twierdzącej, że 'znaczenie objawu jest w pre-symbolicznym porządku, a ciało poszło w szaleństwo’. Trudność w pracy z tą grupą pacjentów polega na tym, że oni będąc w analizie szukają zewnętrznego rozwiązania, a nie wewnętrznego, ponieważ

Relacja pomiędzy ciałem i psyche była w kręgu zainteresowania psychologii głębi od samego początku. Freud zakładał, że świadomość ma swoje źródła w ciele i widział obraz ciała jako jądro ego. Jung w pracy wczesnej z schizofreniczkami używał ruchu do komunikacji z świadomością, później to się rozwinęło w terapię tańcem. Zdaniem autorki artykułu Często pacjenci komunikują poprzez ciało to, co nie są w stanie wyrazić werbalnie, ponieważ to nie jest dostępne jako mentalne doświadczenie. Celem terapii jest wesprzeć pacjenta w rozwoju i podtrzymaniu przestrzeni dla zadumy, w której obrazy i uczucia mogą zacząć się wyłaniać i tworzyć połączenia w właściwym im

Autorka wyjaśnia jedno z kluczowych jungowskich pojęć – Self, które związane jest z ideą transformacji energii unii psyche-soma. Transformacja jest dokonywana wokół teleologicznych zasad. Natomiast angielski psychoanalityk Fordham wprowadził model pierwotnego self i opisał zjawisko deintegracji oraz reintegracji. Dwuwymiarowy model self opiera się na doświadczeniu samo zamknięcia się self w samym sobie bez wyjścia ku 3 wymiarowi czyli relacji. Stąd tego typu pacjent może czuć głębokie poczucie pustki – samo uwięzienia. Pustka wewnętrzna tworzy się z doświadczenia małego dziecka – na niemowlęcym poziomie, które kierując swoją relację do matki nie napotkało odpowiedzi i nastąpiła pustka psychiczna. Autorka opisuje przebieg terapii