KREATYWNA PSYCHE

KREATYWNA PSYCHE Jung rozumiał  psyche, jako przestrzeń do kreatywnego rozwoju. Ufał integracji i jej szukał pracując nawet z największymi zaburzeniami (np. psychozy). Jej podstawowa funkcja to dialog między świadomością i nieświadomością oparty na samo-regulującej się funkcji. Punktem wyjścia jest pojęcie unus mundi – jeden zjednoczony świat. (średniowieczne filozoficzne 'unitary world’). Uwieńczeniem tego w każdej kulturze jest magiczne koło np. mandala. W tej początkowej formie wszystko jest połączone, jest stanem przed-edypalnym, w którym pewne rzeczy zdarzają się jednocześnie. Np. synchroniczność (kiedy myślałem o moich przyjaciołach, oni właśnie zadzwonili). Na czym polega unus mundi? Pojęcie to zostało wprowadzone przez Junga w celu zaakcentowania,

Jung dołożył wszelkich starań, aby stworzonej przez siebie mapie psychiki odróżnić miejsce ego od tego, które wyznaczył dla ego Freud. Jung uważał ego za centrum świadomości, akcentował równocześnie jego ograniczenia i niekompletność w stosunku do całej osobowości. Domeną ego jest więc poczucie indywidualnej tożsamości, stałość osobowości, poczucie ciągłości w czasie, pośrednictwo między świadomością a nieświadomością, rozpoznawanie i testowanie rzeczywistości. Ego jednak należy widzieć jako podporządkowanie instancji wyższej. Tą instancją jest Jaźń – nadrzędna zasada całej osobowości. Stosunek jaźni do ego można porównać do stosunku między „poruszającym a poruszanym”. Początkowo ego jest zanurzone w jaźni, lecz następnie różnicuje się od niej.