Kiedy w 1998 roku rozpoczynałem swoje szkolenie jungowskie, ówczesny podręcznik szkoleniowy był tej wielkości, że mogłem go schować do kieszeni. Dzisiaj przewodnik egzaminacyjny i router book muszą stać na półce w biblioteczce. Wymagań wobec szkolących się przybywa… Każda kolejna tego typu zmiana wywołuje wewnętrzny opór oraz silne projekcje rzutowane na program treningowy. Środowisko osób szkolących się nie jest też wolne od cierpienia wywołanego brakiem równowagi pomiędzy ponoszonymi kosztami a korzyściami. Terapeuci w szkoleniu nabierają coraz więcej wiedzy i umiejętności, ale nie przekłada się to na przypływ pacjentów pragnących korzystać z terapii psychoanalitycznej (a przynajmniej nie od razu). Rodzi się więc
„Blaski i cienie ścieżki szkoleniowej” 27.03.2021, Warszawa, Konferencja z okazji XX-lecia PTPA
Fotel czy kozetka? Repetytorium dla psychoterapeutów. 27.02.2021. Warszawa, SAJ
Leczenie zaproponowane przez Freuda zakładało zredukowanie kontaktu wzrokowego pomiędzy pacjentem a analitykiem do minimum. Freud nie chciał, aby jakiekolwiek reakcje analityka zakłócały percepcję pacjenta. Jung był z kolei pierwszym terapeutą, który zaproponował rozmowę z pacjentem siedząc z nim twarzą w twarz. Uważał bowiem, że kontakt emocjonalny jest podstawą do zbudowania osobowej relacji z pacjentem. Dopiero pod koniec lat 40-tych ubiegłego wieku Ferenczi, jako pierwszy analityk freudowski, zaproponował pacjentom rozmowę na fotelu. A dzisiaj? Fotel jest powszechnie stosowaną praktyką, podkreślającą osobowe spotkanie dwóch osób w relacji terapeutycznej. Jednakże nadal jest grupa psychoterapeutów pracująca z pacjentami o różnej problematyce, której proponują pozycję
Leczenie zaproponowane przez Freuda zakładało zredukowanie kontaktu wzrokowego pomiędzy pacjentem a analitykiem do minimum. Freud nie chciał, aby jakiekolwiek reakcje analityka zakłócały percepcję pacjenta. Jung był z kolei pierwszym terapeutą, który zaproponował rozmowę z pacjentem siedząc z nim twarzą w twarz. Uważał bowiem, że kontakt emocjonalny jest podstawą do zbudowania osobowej relacji z pacjentem. Dopiero pod koniec lat 40-tych ubiegłego wieku Ferenczi, jako pierwszy analityk freudowski, zaproponował pacjentom rozmowę na fotelu. A dzisiaj? Fotel jest powszechnie stosowaną praktyką, podkreślającą osobowe spotkanie dwóch osób w relacji terapeutycznej. Jednakże nadal jest grupa psychoterapeutów pracująca z pacjentami o różnej problematyce, której proponują pozycję
„Psychopatologia i psychoterapia: porównanie podejścia jungowskiego i psychiatrycznego”, cz.II, PTPA, Warszawa, 5-6.10.2019
W jungowskim podejściu psychoterapia jest metodą medyczną. Jej celem jest postawienie najpierw diagnozy i dlatego poznaje się historię przypadku, która jest jednocześnie za każdym razem indywidualną historią człowieka. Diagnozę psychoterapeutyczną nazywamy też eksploracją czyli badanie, odkrywaniem, ale angielskie słowo „ exploration” jest tutaj bardziej wymowne. To BADANIE obejmuje wszystkie formy auto ekspresji osoby z którą rozmawiamy: język, spontaniczne myśli, fantazje, sny, symptomy, symptomatyczne zachowania, uczuciowość, oraz charakterystyczne zachowania i postawy. Jednakże głębsze BADANIE doprowadza nas do ograniczeń świadomości i poznania, jakie inne czynniki mogą jeszcze zawiadywać psyche. Do istoty diagnozy jungowskiej nie należy eliminowanie diagnozy psychiatrycznej czy też budowanie jakiegoś
W jungowskim podejściu psychoterapia jest metodą medyczną. Jej celem jest postawienie najpierw diagnozy i dlatego poznaje się historię przypadku, która jest jednocześnie za każdym razem indywidualną historią człowieka. Diagnozę psychoterapeutyczną nazywamy też eksploracją czyli badanie, odkrywaniem, ale angielskie słowo „ exploration” jest tutaj bardziej wymowne. To BADANIE obejmuje wszystkie formy auto ekspresji osoby z którą rozmawiamy: język, spontaniczne myśli, fantazje, sny, symptomy, symptomatyczne zachowania, uczuciowość, oraz charakterystyczne zachowania i postawy. Jednakże głębsze BADANIE doprowadza nas do ograniczeń świadomości i poznania, jakie inne czynniki mogą jeszcze zawiadywać psyche. Do istoty diagnozy jungowskiej nie należy eliminowanie diagnozy psychiatrycznej czy też budowanie jakiegoś
„Psychopatologia i psychoterapia: porównanie podejścia jungowskiego i psychiatrycznego”,cz. I, PTPA, Warszawa, 14-15.09.2019
„PSYCHE nie istnieje bez patologii”
„PSYCHE nie istnieje bez patologii” Dla Junga punktem wyjścia do rozumienia psychopatologii była jego praca jako lekarza psychiatry i jego zainteresowanie w leczeniu schizofrenii. Gdy on rozwinął swoją koncepcję zbiorowej nieświadomości i teorii archetypów, stał na stanowisku, że psychoza może być rozumiana jako przytłoczenie ego przez zawartość kolektywnej nieświadomości (stąd fantazyjne obrazy) i jako demonstrację osobowości rozszczepioną przez kompleks lub kompleksy. Ponadto kontynuując opis podstaw myślenia Junga o psychopatologii możemy zauważyć, że w jakimś stopniu był on pionierem psychologii relacji z obiektem. Jung mówił o pierwotnej ważności relacji pomiędzy matką a noworodkiem. Separacja od matki jako pierwszy podstawowy element rozwojowy stał
„PSYCHE nie istnieje bez patologii”
„PSYCHE nie istnieje bez patologii” Dla Junga punktem wyjścia do rozumienia psychopatologii była jego praca jako lekarza psychiatry i jego zainteresowanie w leczeniu schizofrenii. Gdy on rozwinął swoją koncepcję zbiorowej nieświadomości i teorii archetypów, stał na stanowisku, że psychoza może być rozumiana jako przytłoczenie ego przez zawartość kolektywnej nieświadomości (stąd fantazyjne obrazy) i jako demonstrację osobowości rozszczepioną przez kompleks lub kompleksy. Ponadto kontynuując opis podstaw myślenia Junga o psychopatologii możemy zauważyć, że w jakimś stopniu był on pionierem psychologii relacji z obiektem. Jung mówił o pierwotnej ważności relacji pomiędzy matką a noworodkiem. Separacja od matki jako pierwszy podstawowy element rozwojowy stał
John Izod 'THE PIANO, THE ANIMUS, AND THE COLONIAL EXPERIENCE’ JAP, 1996, 41, 117-131
Artykuł jest psychoanalitycznym opisem filmu nakręconego w 1993 roku pt „Fortepian”. Na tym tle autor przedstawia zawartą w nim dynamikę w jungowskim rozumieniu psyche indywidualnej i zbiorowej. Wchodząc w rozumienie psychiki głównej bohaterki Ady, autor przywołuje jungowską analityczkę Marie – Louise von Franz, która podkreśla, że aktywizacja psychiki kobiety przebiega w inny sposób niż u mężczyzny. Kobieca psychika potrzebuje wycofania, wejścia jakby w świat kompletnej stagnacji, jak to było w początkowym okresie u głównej bohaterki – Ady, gdy zamieszkała w Nowej Zelandii. A faktycznie był to proces inicjacji i inkubacji. Leży to w kontraście do męskiej inicjacji przebiegającej w oparciu
Artykuł jest psychoanalitycznym opisem filmu nakręconego w 1993 roku pt „Fortepian”. Na tym tle autor przedstawia zawartą w nim dynamikę w jungowskim rozumieniu psyche indywidualnej i zbiorowej. Wchodząc w rozumienie psychiki głównej bohaterki Ady, autor przywołuje jungowską analityczkę Marie – Louise von Franz, która podkreśla, że aktywizacja psychiki kobiety przebiega w inny sposób niż u mężczyzny. Kobieca psychika potrzebuje wycofania, wejścia jakby w świat kompletnej stagnacji, jak to było w początkowym okresie u głównej bohaterki – Ady, gdy zamieszkała w Nowej Zelandii. A faktycznie był to proces inicjacji i inkubacji. Leży to w kontraście do męskiej inicjacji przebiegającej w oparciu
Najnowsze komentarze