W jungowskim podejściu psychoterapia jest metodą medyczną. Jej celem jest postawienie najpierw diagnozy i dlatego poznaje się historię przypadku, która jest jednocześnie za każdym razem indywidualną historią człowieka. Diagnozę psychoterapeutyczną nazywamy też eksploracją czyli badanie, odkrywaniem, ale angielskie słowo „ exploration” jest tutaj bardziej wymowne. To BADANIE obejmuje wszystkie formy auto ekspresji osoby z którą rozmawiamy: język, spontaniczne myśli, fantazje, sny, symptomy, symptomatyczne zachowania, uczuciowość, oraz charakterystyczne zachowania i postawy. Jednakże głębsze BADANIE doprowadza nas do ograniczeń świadomości i poznania, jakie inne czynniki mogą jeszcze zawiadywać psyche. Do istoty diagnozy jungowskiej nie należy eliminowanie diagnozy psychiatrycznej czy też budowanie jakiegoś

„PSYCHE nie istnieje bez patologii”

„PSYCHE nie istnieje bez patologii” Dla Junga punktem wyjścia do rozumienia psychopatologii była jego praca jako lekarza psychiatry i jego zainteresowanie w leczeniu schizofrenii. Gdy on rozwinął swoją koncepcję zbiorowej nieświadomości i teorii archetypów,  stał na stanowisku, że psychoza może być rozumiana jako przytłoczenie ego przez zawartość kolektywnej nieświadomości (stąd fantazyjne obrazy) i jako demonstrację osobowości rozszczepioną przez kompleks lub kompleksy.  Ponadto kontynuując opis podstaw myślenia Junga o psychopatologii możemy zauważyć, że w jakimś stopniu był on pionierem psychologii relacji z obiektem. Jung mówił o pierwotnej ważności relacji pomiędzy matką a noworodkiem. Separacja od matki jako pierwszy podstawowy element rozwojowy stał

Artykuł jest psychoanalitycznym opisem filmu nakręconego w 1993 roku pt „Fortepian”. Na tym tle autor przedstawia zawartą w nim dynamikę w jungowskim rozumieniu psyche indywidualnej i zbiorowej. Wchodząc w rozumienie psychiki głównej bohaterki Ady, autor przywołuje jungowską analityczkę Marie – Louise von Franz, która podkreśla, że aktywizacja psychiki kobiety przebiega w inny sposób niż u mężczyzny. Kobieca psychika potrzebuje wycofania, wejścia jakby w świat kompletnej stagnacji, jak to było w początkowym okresie u głównej bohaterki – Ady, gdy zamieszkała w Nowej Zelandii. A faktycznie był to proces inicjacji i inkubacji. Leży to w kontraście do męskiej inicjacji przebiegającej w oparciu