"Osobowość histrioniczna – w poszukiwaniu utraconego ja. Przekraczając granice diagnozy"  12.06.2021., VII Ogólnopolska Konferencja Zaburzeń Osobowości.Uniwersytet Warszawski, Warszawa

Rozważając zagadnienie osobowości histrionicznej warto   zwrócić uwagę  na stan pomieszania w psychice. Jego źródła tkwią w wczesnych relacjach rodzicielskich. Dziś w psychoanalizie uważa się, że oś konfliktu tkwi w zafiksjowaniu dziecka na problemach oralnych i przemieszczeniu ich na relacje z ojcem z nadzieją, że brak zaspokojenia miłości ze strony matki będzie zrekompensowanej w czułym, ciepłym i opiekuńczym ojcu. Doświadczenie odrzucenia matki zwłaszcza w aspekcie bliskiej, niemalże łapczywej relacji z jej piersią potrafi spowodować fiksację na fazie oralnej i szukaniu zaspokojenia w edypalnej relacji z ojcem. W efekcie dziecko rozwija, co Winnicout nazywa fałszywym self, a Jung nieprawdziwą personą, którą oferują ojcu, chociaż w gruncie rzeczy podtrzymuje w sobie pożądanie bliskości fizycznej i psychicznej swojej matki. Dziecko konsekwentnie dąży do powtarzania dynamiki pożądania i anty-pożądania  w tym samym czasie, jednocześnie zazdroszcząc dorosłemu umownej dojrzałości.